Lees meer
Trefwoorden als ‘verbinding’ en ‘een national grid’ vallen veelvuldig, als je praat met Clémence Ross-van Dorp. Sinds januari 2020 is ze ambassadeur voor de Life Sciences & Health (LSH)-sector, op verzoek van de ministeries van EZK en VWS. ‘Laten we loskomen van de waan van de dag. Deze sector vraagt om lange termijnvisie.’
‘De komst van het Europese Medicijnagentschap EMA naar Amsterdam is een belangrijke ontwikkeling voor de sector in de afgelopen jaren. Zonder twijfel. Ten eerste was het een heel positief teken dat ons kabinet zich inzette om EMA naar Nederland te halen, dat zegt veel over het belang dat wordt gehecht aan life sciences & health. Ten tweede is het natuurlijk fantastisch dat het gelukt is. Het bracht Nederland aanzien, en dat levert veel op. Je merkt dat de EMA een belangrijk centerpoint is in Europa. Bedrijven, instanties en leveranciers willen bij het medicijnagentschap in de buurt zitten. Het versterkt het ecosysteem in Nederland. Nu moeten we dat alleen nog met meer trots gaan uitdragen. De uitdrukking doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg, dat kan écht niet meer. We zijn een land met een hoog kennisniveau, een geweldige infrastructuur en een hoge concentratie van bedrijven en medisch-wetenschappelijke centra. Dat maakt Nederland heel bijzonder.’
Drs. Clémence Ross-van Dorp is vanaf januari 2020 ambassadeur voor het Actieprogramma ‘Nieuwe kansen voor Topsector Life Sciences & Health’ (LSH).
Ze is voorzitter van de Long Alliantie Nederland. Ook is ze bestuurder bij de Stichting Agora en vervult zij diverse toezichthoudende functies. Van 2002 tot 2007 was ze staatssecretaris van het ministerie van VWS.
‘Uiteindelijk hebben geneesmiddelenbedrijven en de politiek dezelfde missie’
‘Door de discussie over medicijnprijzen zijn er verschillende beelden van innovatieve bedrijven. Dat heeft internationaal niet altijd de goede uitstraling en is niet bevorderlijk voor het vestigingsklimaat. Dat valt niet te ontkennen. Het is een politieke kwaal geworden om alles steeds goedkoper te willen, dat wordt alleen maar erger. De felheid van die discussie schrikt buitenlandse bedrijven soms wat af, als ze zoeken naar een nieuwe vestigingsplek. Laten we ook kijken naar de opbrengsten, bijvoorbeeld dat we kanker steeds beter kunnen behandelen. Of dat iemand met COPD dankzij medicijnen veel langer kan blijven werken.
Tegelijkertijd is het belangrijk dat bedrijven zich meer verdiepen in de politieke werkelijkheid. Nederlands zijn tevreden over onze goede gezondheidszorg en hebben daar ook best veel voor over. Maar het kan natuurlijk niet zo zijn dat we straks een derde van ons inkomen aan zorg moeten besteden. Dat is niet reëel. Daar kun je alleen maar uitkomen door samen om de tafel te gaan zitten en elkaars opdrachten en zorgen te verkennen. Uiteindelijk hebben geneesmiddelenbedrijven en de politiek dezelfde missie: we willen zo veel mogelijk mensen gezond houden. Dat is de why van ons werk.’
‘De coronapandemie vormde echt een omslagpunt. De samenleving besefte ineens weer hoe ontzettend belangrijk vaccins en medicijnen zijn.
De wereld liep vast in het eerste jaar, toen de ziekte die nog niet goed te bestrijden was. Dat trok de schotten tussen overheid, bedrijven en wetenschap als het ware omver, omdat er een enorme behoefte aan vaccins en informatie was.
COVID-19 maakte ook duidelijk dat overheden en bedrijven prima kunnen samenwerken in noodsituaties. Natuurlijk zijn er fouten gemaakt en ging niet alles in één keer goed, maar de afdronk is toch dat er in een jaar tijd vier nieuwe vaccins zijn ontwikkeld. Daardoor kunnen we anderhalf jaar na de start van de crisis weer stap voor stap ons gewone leven oppakken. Een enorme prestatie!
Nu moeten we doorpakken. Ten eerste zou ik graag zien dat de betrokken ministeries, autoriteiten en bedrijven met elkaar een evaluatie opzetten. In besloten kring, met de benen op tafel. Wat ging er goed, wat kan een volgende keer beter? Misschien is het bijvoorbeeld een goed idee om nu al een Rapid Reaction Force te benoemen met een helder protocol, voor een volgende gezondheidscrisis. Of, beter nog, samen de risico’s te identificeren, zodat we de volgende crisis kunnen voorkomen. Het is belangrijk om te bouwen aan wederzijds vertrouwen, want sommige vooroordelen zitten diep en de uitdagingen zijn groot. Neem de gevaren van nieuwe virussen en groeiende resistentie tegen antibiotica. Dit is hét moment om te bouwen aan vertrouwen en samenwerking.’
‘Organiseer eerst het feest en schiet dan pas je vuurpijlen af’
‘Voor mij bestaat niets zonder context. Daarom kies ik vaak voor een holistische benadering. Mooie voorbeelden zijn een cohort van tienduizend mensen rondom dikke darmkanker, maar ook de Long Alliantie. Allerlei partijen verenigen zich, om zich dienstbaar te maken aan het patiëntbelang.
Of neem de LSH-sector in ons land. We hebben vitale en groeiende science parken, zoals het Leiden Bio Science Park, Pivot Park en de regio Amsterdam. Die regio’s doen het goed, maar een reflex is dat ze toch vanuit zichzelf denken.
Begrijpelijk, maar ook een landelijke agenda is van belang, zeker voor een klein land als wij, een grid van waaruit je werkt. Zo’n grid bevat een lange termijn visie, het schept een kader, het zorgt voor coherentie in financiering, het voorkomt dat we vanuit silo’s denken. Kortom: het verbindt en stimuleert. Met het Actieprogramma LSH werken we daar hard aan. Dat betekent dat je niet eerst lukraak wat vuurpijlen afschiet en daarna een feest organiseert, hoe mooi die vuurpijlen ook zijn. Draai het om!
Besef in dat verband dat de tijdlijnen van de diverse stakeholders verschillen. Bedrijven denken twintig jaar vooruit, want medicijnontwikkeling duurt tien tot twintig jaar. Een kabinet heeft doorgaans een scope van vier jaar, hoe cru het ook klinkt, want daarna zijn er weer verkiezingen en wordt er afgerekend.
En zorgverzekeraars willen ieder jaar hun begroting rond krijgen, zwart-wit gesteld. De tijdshorizon verschilt dus. Ook deze kloof is alleen te overbruggen door met elkaar om tafel te gaan, en te zoeken naar het gezamenlijke.’
‘Voor de komende jaren hoop ik vooral dat we in staat zijn meer nationale regie en meer verbinding te creëren in het Nederlands LSH-ecosysteem. Aan potentie en kansen geen gebrek. Verder hoop ik dat de geneesmiddelensector zich krachtiger uitspreekt tegen excessen in de eigen sector. Als er boeven zijn, durf dat dan te benoemen.
Ik zie een beweging richting meer maatschappelijke verantwoordelijkheid van bedrijven, dat is mooi. Hopelijk kunnen we ook vaker een privaat-publiek project opzetten en als gelijkwaardige partners financieren. Dan denk ik bijvoorbeeld aan een impuls in het onderwijs, zodat we jongeren beter opleiden voor een baan in deze fantastische LSH-sector.
En laten we ook als overheid, bedrijven, wetenschappers en patiënten samen vast stellen welke ziektes prioriteit verdienen. Voor ons allen, door ons allen. Laat dát de insteek zijn.’
Google+
Uw naam
Uw e-mail adres
Naam ontvanger
E-mail adres ontvanger
Uw bericht